ΥΠΕΡΡΕΑΛΙΣΜΟΣ
Σύμφωνα με τον δικό μας υπερρεαλιστή Αντρέα Εμπειρίκο:«Σκοπός της ζωής μας δεν είναι η χαμέρπεια. Υπάρχουν απειράκις ωραιότερα πράγματα και απ’ αυτήν την αγαλματώδη παρουσία του περασμένου έπους. Σκοπός της ζωής μας είναι η αγάπη. Σκοπός της ζωής μας είναι η ατελεύτητη μάζα μας. Σκοπός της ζωής μας είναι η λυσιτελής παραδοχή της ζωής μας και της κάθε μας ευχής εν παντί τόπω εις πάσαν στιγμήν εις κάθε ένθερμον αναμόχλευσιν των υπαρχόντων. Σκοπός της ζωής μας είναι το σεσημασμένον δέρας της υπάρξεώς μας.» Το παραπάνω απόσπασμα θα μπορούσε να είναι η διατύπωση μιας βιοθεωρίας σύμφωνης με τις αρχές και τις επιδιώξεις του υπερρεαλισμού. Οι εκπρόσωποί του, επίσης, διακήρυτταν προκλητικά ότι θέλουν: «Να αλλάξουν τη ζωή» (κατά τη παρότρυνση του Ρεμπώ) και «Να αλλάξουν τον κόσμο» (ακολουθώντας τον μαρξισμό).
Υπερρεαλισμός.pdf | |
File Size: | 303 kb |
File Type: |
Ανδρέας Εμπειρίκος-ΤΡΙΑ ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ.pdf | |
File Size: | 222 kb |
File Type: |
Η ΗΧΩ-ΑΝΑΛΥΣΗ pdf | |
File Size: | 417 kb |
File Type: |
Η ΗΧΩ-ΦΥΛΛΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ.pdf | |
File Size: | 516 kb |
File Type: |
Paul Eluard
Η ποίηση του P. Eluard θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως μια αδιάκοπη άσκηση επάνω στην «αποκαλυπτική απλότητα». Ο τρόπος που ο Eluard προσεγγίζει το υπερρεαλιστικό merveille (θαύμα) δεν είναι άλλος από την ισχυρή επιθυμία για απλότητα στην έκφραση και τον αγώνα για την κατάκτηση της λέξης που θα την ενσαρκώσει. Αν θέλουμε να αναλύσουμε τη διπλή αυτή τάση σε αναγνωστικές οφειλές, θα λέγαμε ότι αυτές ζυγίζονται ανάμεσα στη σκιά του Jules Roman και του Guillaume Apollinaire, ανάμεσα σε μια απάντηση στον ερμητισμό του συμβολισμού, που να προκρίνει την απλή και κατανοητή χρήση της λέξης, και σε μια ποίηση της μουσικής υποβολής και της χρωματικής εικονογραφίας. Επιπλέον, οι φωνές του Ηράκλειτου, του J. P. Sartre, του Rimbaud και του Baudelaire, αλλά και της μεγάλης «ανακάλυψης» του υπερρεαλισμού, του Lautréamont, κατοικούν τις λέξεις του Eluard και διαμορφώνουν την ποιητική του φυσιογνωμία. Με τον ίδιο τρόπο ζωγράφοι, όπως ο Magritte, ο Miró, ο Dali, ο Picasso και κυρίως ο Marx Ernst, που μοιράστηκαν τη φιλία του ποιητή τη δεκαετία 1920-1930 και στους οποίους αφιερώνει τα κείμενά του στο Donner à voir, διαμόρφωσαν το ποιητικό του βλέμμα.Το βλέμμα εξάλλου, η εν-όραση, γίνεται δεσπόζουσας σημασίας για τον υπερρεαλισμό, όχι μόνο ως τρόπος αναμόρφωσης της πραγματικότητας αλλά κυρίως ως τρόπος επικοινωνίας με τις «μυστικές αποκρίσεις του υποσυνείδητου». Ύστερα από το 1922 που είναι η χρονιά των «μεγάλων υπνωτικών λόγων» του Robert Desnos, το βλέμμα που ονειρεύεται, αν μπορούμε να το διατυπώσουμε κάπως έτσι, γίνεται κεντρικό και στην ποίηση του P. Eluard.